Ειδικά κέρματα που εκδίδονται από μια κοινότητα για τη σφαγή κασέρ πουλερικών.
Η κοινότητα ήθελε να εξασφαλίσει τη διαθεσιμότητα κασέρ πουλερικών και έπρεπε να εγγυηθεί ότι ένας αξιόπιστος σοχέτ (θρησκευτικό πρόσωπο που επιτρέπεται να σφάζει ζώα) ήταν διαθέσιμος ακόμη και σε μικρές κοινότητες, χωρίς όμως να δημιουργείται μονοπώλιο και να επιβάλλει υπερβολικές τιμές. Η κοινότητα έκανε έλεγχο των αμοιβών, εκδίδοντας μάρκες στα μέλη της για την πληρωμή του σοχέτ. Έτσι, εκείνος πληρωνόταν αφού επέστρεφε τα κέρματα που κέρδιζε. Η έγκυρη κασέρ σεχιτά ήταν έτσι εγγυημένη στην κοινότητα σε αποδεκτή τιμή, είτε υπήρχαν 20 Εβραίοι στην πόλη είτε 100.000 και ο σοχέτ ούτε λιμοκτονούσε, ούτε πλούτιζε. Αυτή η δομή αμοιβής περιελάμβανε επίσης έναν «φόρο σφαγής» που αφορούσε στην υποστήριξη της εβραϊκής εκπαίδευσης.
Jacoby, Ruth. “Tokens for Shehita and Miqve from Samarkand.” Israel Numismatic Research, vol. 5, 2010, pp. 161-66.
Kisch, Bruno. “Jewish Community Tokens.” Historia Judaica, vol. XV, 1953, pp. 167-82.
Matalon, Shmuel. “Shehita Tokens – In Paper.” The Shekel: The Journal of Israel and Jewish History and Numismatics, vol. 17, no. 5, 1984, pp. 25-6.
Toth, J. and Zombori, L. “The Numismatic Relics of Israelitic Religious Community in Hungary.” TAMS Journal, vol. 30, no. 2, 1990, pp. 47-51.
Toth, J. and Zombori, L. “The Numismatic Relics of Israelitic Religious Community in Miskolc, Hungary.” The Shekel: The Journal of Israel and Jewish History and Numismatics, vol. 28, no. 5, 1995, pp. 21-3.
Van Ostveen, Jan. “Kosher.” Nieuwkoop: Loden: Metaaldetector Vondsten, 2016, pp. 52-79.
Επιλέξτε μία γλώσσα
